Zoals jullie waarschijnlijk weten ben ik twee jaar geleden totaal opgebrand en uitgeblust thuis komen te zitten. Zo vreemd om van de ene op de andere dag niets meer te kunnen, de deur niet meer uit te durven, gewoon ‘op’ te zijn. Het werd een jaar van overleven, zo voelde dat. Veel praten met Marcel, veel huilen en uiteindelijk een reeks goede gesprekken met een christen psycholoog. Om zo langzaam aan te ontdekken waardoor dit nou allemaal zou kunnen komen. In het kort kwam het erop neer dat ik, onder andere als zendingskind, steeds in een aanpas-modus zat: je woont in verschillende landen, verschillend culturen, je bent daar niet voor jezelf maar voor de ander. Jezelf wegcijferen kreeg ik van jongsaf aan (onbewust) mee. Daarnaast was er ook niet veel ruimte voor een eigen mening en had ik een sterk ‘wat-de-ander-van-je-vindt-is-belangrijk’ gedachtengoed. Dit heb ik lang geprobeerd vol te houden totdat ik niet meer kon...het begin van een pittig proces om deze dingen te ontdekken en te benoemen. Maar wat ben ik blij dat ik dit ontdekt heb! Ondertussen kwam langzaam aan mijn energie weer een beetje terug en kon ik vorig jaar weer de concerten en optredens oppakken. Maar gaandeweg kom ik erachter dat het verwerken en toepassen van wat ik (over mezelf) geleerd heb tijdens de burn-out veel energie kost, terwijl ik in volle vaart weer aan het werk ben. Door het veelvuldig wegcijferen van mezelf weet ik gewoon niet meer wat ik nou eigenlijk graag echt wil. Zit ik nog wel op de goede plek? Om dit te ontdekken en tegelijk ook volop aan het werk te zijn, zowel samen met Marcel als binnen ons gezin is een voor mij pittige opgave gebleken.
Daarom heb ik besloten om vanaf de zomer te stoppen met al mijn werkzaamheden, alles los te laten en rustig te gaan ontdekken waar mijn passie ligt, wat nou eigenlijk mijn dromen zijn en Gods plan voor mijn leven.
Hoe lang dit proces gaat duren weet ik niet. Of ik nog weer ga zingen weet ik ook niet. Ik wil met een blanco pagina beginnen en al biddend en zoekend ontdekken wie ik mag zijn en wat ik mag doen.
Ik vind het een spannende stap, ook wat ons werk en financiën betreft, om alles los te laten, maar ik denk dat het goed is. Ik ben heel benieuwd wat er uit dit ‘intermezzo’ gaat komen.

Veel liefs, Lydia

P.S. Marcel blijft wel gewoon doorgaan met alle concerten en optredens voor jong en oud....daar heeft hij ook erg veel zin in dus dan kan ik het mooi loslaten :)

• Vorige
• Volgende